Πίσαρεφ, Ντμίτρι Ιβάνοβιτς

(Ζναμένσκογε, Θούλα 1840 – Κόλπος της Ρίγας 1868). Ρώσος κριτικός και δοκιμιογράφος. Κύριο και μοναδικό ενδιαφέρον της ζωής του ήταν το πρόβλημα της απελευθέρωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας από την πολιτική και ηθική υποταγή, και έβλεπε το όργανο για την απελευθέρωση αυτή στην επιστήμη και στη διάδοσή της στον λαό. Την αυστηρά ωφελιμιστική του αντίληψη για την τέχνη αναπτύσσει στα διάφορα δοκίμιά του για τους Ρώσους συγγραφείς του 19ου αι. (ιδιαίτερα αξιόλογα είναι εκείνα για τον Πούσκιν, τον Τουργκένιεφ, τον Γκοντσάρωφ κ.ά.) και στη μελέτη του Η καταστροφή της αισθητικής (1865). Συνελήφθη και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια σε ένα κελί του φρουρίου Πέτρου και Παύλου. Πέθανε από πνιγμό ενώ κολυμπούσε.